Gazeta Podatkowa nr 98 (1764) z dnia 7.12.2020

Świadczenie przedemerytalne a pobieranie dodatku solidarnościowego

Po rozwiązaniu ze mną stosunku pracy przez pracodawcę, zamiast z zasiłku dla bezrobotnych, przez pierwsze miesiące korzystałem z dodatku solidarnościowego. Czy pobieranie tego świadczenia może spowodować, że stracę prawo do ubiegania się o świadczenie przedemerytalne?

NIE. Pobieranie dodatku solidarnościowego nie stanowi przeszkody do nabycia uprawnień do świadczenia przedemerytalnego, a więc tym bardziej do ubiegania się o to świadczenie. Przy czym świadczenie to będzie Czytelnikowi należne, gdy spełni on przesłanki wymagane do jego przyznania.

Prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która:

• do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego:
   
• z powodu likwidacji lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta oraz 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub
   
• z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn, lub
   
• do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn, lub
   
• do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego, z powodu likwidacji lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiadała okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.

Stanowi o tym art. 2 pkt 1, 2, 5, 6 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1725). Świadczenie przedemerytalne przysługuje wymienionym osobom po upływie co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

• nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna,
   
• w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych,
   
• złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, z zastrzeżeniem wynikającym ze specustawy w sprawie COVID-19 (patrz ramka).

W szczególnie uzasadnionych przypadkach ZUS, na wniosek osoby zainteresowanej, może przywrócić termin złożenia wniosku o przyznanie świadczenia.

Za okres uprawniający do emerytury, o którym mowa wcześniej, tj. przy wymienianiu podstawowych przesłanek, uważa się okres ustalony zgodnie z przepisami art. 5-9, art. 10 ust. 1 oraz art. 11 ustawy emerytalnej. Chodzi tu o okres składkowy i nieskładkowy, jak również okres ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki oraz zasady ich uwzględniania.

Jeśli Czytelnik spełnia warunki określone dla jednej z wymienionych grup oraz wspólne dla wszystkich dotyczące pobierania zasiłku dla bezrobotnych i posiadania statusu osoby bezrobotnej, to ma szansę na nabycie prawa do świadczenia przedemerytalnego.